Hallo? (Nederlands)
Soundtrack: Sully Sefil - J'voulais + Immortal Technique - You Never Know
Hallo?... Hallo???.... Hoi.. Met mij... Nee!! Niet ophangen.. Ik moet je wat vertellen.. Luister nou... Ja, dat snap ik ja.. Maar toch moet je dit even horen.. Ik weet dat het niet goed van me was om zomaar weg te gaan, zomaar te verdwijnen.. Ik had daar wel goede redenen voor... Als je me even laat uitleggen... Toen ik jou leerde kennen, dacht ik dat je weer de zoveelste kerel was die mij alleen maar wilde gebruiken. Ik vertrouwde je niet, ik wilde helemaal niets van je weten. Dat kwam allemaal door de reputatie die jij en je vrienden daar in de wijk hadden. Zoveel meisjes gehad enzo… Ik was bang voor je…Bang dat je me ging kwetsen zoals ik eerder gekwetst werd. Je bleef maar aandringen en ik probeerde je maar op een afstand te houden. Ik deed alsof ik sterk was. Ik wilde je niet bij me in de buurt hebben, ik probeerde je te vermijden. Dat lukte me niet, je bleef me maar verbazen. Ik viel voor je. Ik heb een tijdje rondgelopen met een grijns op mijn gezicht, helemaal door jou. Ik dacht de hele tijd aan je, mijn vriendinnen vonden me raar, ze herkenden me niet. Waarom ik je bel? Wacht nou even, laat me uitpraten.. Jawel, je moet het horen.. Ik wil dat je het begrijpt… Ja, dat snap ik… Maar… Nee, dat is niet waar… Ik hou nog steeds van je. Echt waar!! Ja, ik wil je wel uitleggen waarom ik weg ben gegaan. Geef me even die kans, dat is alles wat ik van je vraag. Tsja, pijn.. het doet mij ook pijn. Meer dan je je kunt voorstellen. Je zei altijd dat je door mij was veranderd, ik ben ook veranderd door jou. Je zei altijd dat ik de eerste was van wie je echt gehouden hebt, maar dat geldt ook voor mij. Toen ik jou eenmaal echt leerde kennen, was ik helemaal verkocht. We hadden het leuk samen. Iedereen had het over ons.. We waren net filmsterren. Ons geluk kon niet op. Weet je het nog? We hadden het al over trouwen en kinderen krijgen. Toen moest je een paar weken weg en toen werd alles anders. Mijn vriendinnen vertrouwden je niet, ze zeiden steeds dat ik iemand anders moest zoeken, dat jij niet goed voor me was. Maar ik luisterde niet. Wat jij en ik samen hadden kon niemand begrijpen, en dat vond ik niet belangrijk.. Het werd steeds sterker en sterker.. En toen kwamen ook de problemen. Je wilde intiemer worden, je wilde dat we het bed in doken… Ik wilde het ook heel graag, geloof me, maar ik verzon elke keer een ander smoesje.. Je bleef altijd netjes en rustig en zei steeds dat je het begreep… Dat deed me pijn. Ik wilde je de waarheid vertellen, maar durfde niet. Ik had niet gedacht dat het zover zou komen. Ik meende in het begin dat ik je weg kon houden. Maar de liefde was sterker en ik vond het steeds moeilijker om die stomme smoesjes te verzinnen. Ik heb nachten wakker gelegen. Hoe kon ik het je nou het beste vertellen? Mijn moeder werd een paar keer wakker omdat ze me hoorde huilen. Dankzij haar kon ik die dagen nog de motivatie vinden om te gaan werken en naar school te gaan. Angst. Dat is wat ik voelde. Ik wilde je niet verliezen. Maar ik was laf, ik durfde je de waarheid niet te vertellen. En toen ging ik naar mijn vriendinnen luisteren, ik probeerde mezelf gek te maken dat jij niet de man voor me was. En dan elke keer dat ik bij je was, vergat ik dat allemaal. Ik voelde me veilig bij jou en duwde alle andere dingen weg. Maar telkens probeerde je verder te gaan en ik kon niet. Ik kon je toen de waarheid niet vertellen en besloot maar weg te gaan… Om jou te beschermen… Ik wil dat je weet dat ik het voor jou heb gedaan… Ik heb ons allebei pijn gedaan omdat ik op deze manier niet verder kon, dit kon ik je niet aandoen… Nu is het alweer een tijdje geleden dat we ons gezien hebben. Ik heb mijn leven weer op rolletjes… Ik heb geen vriend, ik heb geen man.. Elke keer dat ik de moed vond om met iemand uit te gaan, had ik het meteen gezien, het werkte niet, omdat ze gewoon niet aan jou konden tippen. Ik heb je gemist, ik mis je nog steeds. Ik hoop dat je nu een mooi leven hebt, ik denk elke dag aan je… Ik zeg het nog een keer, ik heb het voor jou gedaan… Ik denk dat de tijd nu rijp is, ik kan het je nu wel vertellen… Ik ben nu ver weg van je en de tijd zal alle wonden helen… Ik moest weg.. Ik moest gewoon weg… Ik wilde niet dat je ziek werd… Ik ben seropositief... Ik wist het al een tijdje… Hallo? Ben je er nog?
“tut-tut-tut-tut-tut-tut-tut-tut”
Hallo?... Hallo???.... Hoi.. Met mij... Nee!! Niet ophangen.. Ik moet je wat vertellen.. Luister nou... Ja, dat snap ik ja.. Maar toch moet je dit even horen.. Ik weet dat het niet goed van me was om zomaar weg te gaan, zomaar te verdwijnen.. Ik had daar wel goede redenen voor... Als je me even laat uitleggen... Toen ik jou leerde kennen, dacht ik dat je weer de zoveelste kerel was die mij alleen maar wilde gebruiken. Ik vertrouwde je niet, ik wilde helemaal niets van je weten. Dat kwam allemaal door de reputatie die jij en je vrienden daar in de wijk hadden. Zoveel meisjes gehad enzo… Ik was bang voor je…Bang dat je me ging kwetsen zoals ik eerder gekwetst werd. Je bleef maar aandringen en ik probeerde je maar op een afstand te houden. Ik deed alsof ik sterk was. Ik wilde je niet bij me in de buurt hebben, ik probeerde je te vermijden. Dat lukte me niet, je bleef me maar verbazen. Ik viel voor je. Ik heb een tijdje rondgelopen met een grijns op mijn gezicht, helemaal door jou. Ik dacht de hele tijd aan je, mijn vriendinnen vonden me raar, ze herkenden me niet. Waarom ik je bel? Wacht nou even, laat me uitpraten.. Jawel, je moet het horen.. Ik wil dat je het begrijpt… Ja, dat snap ik… Maar… Nee, dat is niet waar… Ik hou nog steeds van je. Echt waar!! Ja, ik wil je wel uitleggen waarom ik weg ben gegaan. Geef me even die kans, dat is alles wat ik van je vraag. Tsja, pijn.. het doet mij ook pijn. Meer dan je je kunt voorstellen. Je zei altijd dat je door mij was veranderd, ik ben ook veranderd door jou. Je zei altijd dat ik de eerste was van wie je echt gehouden hebt, maar dat geldt ook voor mij. Toen ik jou eenmaal echt leerde kennen, was ik helemaal verkocht. We hadden het leuk samen. Iedereen had het over ons.. We waren net filmsterren. Ons geluk kon niet op. Weet je het nog? We hadden het al over trouwen en kinderen krijgen. Toen moest je een paar weken weg en toen werd alles anders. Mijn vriendinnen vertrouwden je niet, ze zeiden steeds dat ik iemand anders moest zoeken, dat jij niet goed voor me was. Maar ik luisterde niet. Wat jij en ik samen hadden kon niemand begrijpen, en dat vond ik niet belangrijk.. Het werd steeds sterker en sterker.. En toen kwamen ook de problemen. Je wilde intiemer worden, je wilde dat we het bed in doken… Ik wilde het ook heel graag, geloof me, maar ik verzon elke keer een ander smoesje.. Je bleef altijd netjes en rustig en zei steeds dat je het begreep… Dat deed me pijn. Ik wilde je de waarheid vertellen, maar durfde niet. Ik had niet gedacht dat het zover zou komen. Ik meende in het begin dat ik je weg kon houden. Maar de liefde was sterker en ik vond het steeds moeilijker om die stomme smoesjes te verzinnen. Ik heb nachten wakker gelegen. Hoe kon ik het je nou het beste vertellen? Mijn moeder werd een paar keer wakker omdat ze me hoorde huilen. Dankzij haar kon ik die dagen nog de motivatie vinden om te gaan werken en naar school te gaan. Angst. Dat is wat ik voelde. Ik wilde je niet verliezen. Maar ik was laf, ik durfde je de waarheid niet te vertellen. En toen ging ik naar mijn vriendinnen luisteren, ik probeerde mezelf gek te maken dat jij niet de man voor me was. En dan elke keer dat ik bij je was, vergat ik dat allemaal. Ik voelde me veilig bij jou en duwde alle andere dingen weg. Maar telkens probeerde je verder te gaan en ik kon niet. Ik kon je toen de waarheid niet vertellen en besloot maar weg te gaan… Om jou te beschermen… Ik wil dat je weet dat ik het voor jou heb gedaan… Ik heb ons allebei pijn gedaan omdat ik op deze manier niet verder kon, dit kon ik je niet aandoen… Nu is het alweer een tijdje geleden dat we ons gezien hebben. Ik heb mijn leven weer op rolletjes… Ik heb geen vriend, ik heb geen man.. Elke keer dat ik de moed vond om met iemand uit te gaan, had ik het meteen gezien, het werkte niet, omdat ze gewoon niet aan jou konden tippen. Ik heb je gemist, ik mis je nog steeds. Ik hoop dat je nu een mooi leven hebt, ik denk elke dag aan je… Ik zeg het nog een keer, ik heb het voor jou gedaan… Ik denk dat de tijd nu rijp is, ik kan het je nu wel vertellen… Ik ben nu ver weg van je en de tijd zal alle wonden helen… Ik moest weg.. Ik moest gewoon weg… Ik wilde niet dat je ziek werd… Ik ben seropositief... Ik wist het al een tijdje… Hallo? Ben je er nog?
“tut-tut-tut-tut-tut-tut-tut-tut”
This entry was posted
on 13 November 2006 at 11/13/2006 02:23:00 AM.
You can skip to the end and leave a response.
Sow hei!
Heavy! Heavy, maar heel mooi :) In ieder geval het wachten waard ;)
xkusjex
» Post a Comment