i got something to tell




De man die altijd te laat was

19 November 2006
Soundtrack: The Streets - It's Too Late

Dit is het verhaal van de man die altijd te laat was. Zijn ouders waren bijna veertig jaar oud toen hij geboren werd. Jarenlang hadden ze op hem gewacht en juist toen ze alle hoop hadden opgegeven, kwam hij. Te laat, dus… De zwangerschap was in zijn geval ook heel anders. Na bijna tien maanden in de buik van zijn moeder te hebben geleefd, besloten de dokters hem met een keizersnee eruit te halen. Ze kwamen er al snel achter dat het te vroeg was en de baby moest nog een paar maanden in een couveuse worden verzorgd. Hij was amper geboren en had al het regionale nieuws bereikt. In het kleine rustige stadje was hij het enige gespreksonderwerp van de bewoners.
Tijdens zijn jeugd hadden zijn ouders en anderen om hem heen het erg moeilijk. Hij was echt te laat met alles. Leren lopen, leren praten, leren lezen en zo kunnen we eindeloos doorgaan. Onze goede vriend heeft op zijn middelbare school een nieuw record gevestigd. Hij was namelijk de eerste reguliere leerling ooit die pas na zijn vijfentwintigste zijn diploma kreeg. Zelf merkte hij er weinig van, hij kon er eigenlijk niets aan doen en begreep de afstotende reacties van zijn omgeving vaak niet. Ja, je hebt gelijk als je zegt dat al deze omstandigheden negatief zijn, maar het leven van deze man had ook voordelen. Vrouwen waren gek op hem, omdat hij iets had wat andere mannen niet hadden! Hij kon vrouwen in bed uren en uren achter elkaar van genot voorzien, omdat hij altijd laat kwam! Hij voelde zich prettig bij die reputatie en dat gaf hem een bepaalde trots.
De man heeft op deze manier en vanwege zijn roem honderden mooie dames gehad, maar echte liefde zat er nooit echt bij. Het ging hem en die vrouwen alleen maar om de seks... En ja, je voelt het al aankomen… Tot het moment dat hij de vrouw van zijn leven ontmoette. Die eerste ontmoeting gebeurde bij toeval… Of niet… Hij was weer eens te laat gekomen op een afspraak met zijn vrienden in de kroeg. Ze waren al allemaal weggegaan, toen hij haar zag. Ze zat er ook alleen en was nieuw in de stad. In het begin vond hij dat vreemd, iedereen kende hem en was dus niet gewend dat iemand, vooral een vrouw, hem niet kende. Dit meisje bleef voor hem een raadsel, na weken afspraakjes met haar te hebben gehad, had hij haar nog niet in bed gekregen. Bij de anderen ging dat veel makkelijker. Het vreemde van dit allemaal was dat hij het wel leuk vond zo. Hij had heel veel plezier met haar en werd echt verliefd. De relatie werd steeds serieuzer, maar zij ergerde ze zich steeds aan zijn ‘late’ gedrag. Ze heeft hem vaak gewaarschuwd en dreigde bij hem weg te gaan als hij zijn leven niet beterde. Voor het eerst in zijn leven, ging onze vriend nadenken over zijn levensstijl en besloot er alles aan te doen om het te veranderen. Hij wilde veranderen, voor haar, om haar niet kwijt te raken.
Op een dag zette hij drie verschillende wekkers aan om eindelijk eens een keer op tijd bij zijn geliefde te zijn. Het lukte hem om op tijd op te staan en hij kleedde zich snel aan en rende heel hard naar de bushalte. Voordat hij er aankwam, zag hij van afstand dat de bus al bij de halte stil stond en schreeuwde heel hard ‘dit kan toch niet waar zijn!!!’ Al die moeite en toch kwam hij te laat voor de bus. Eigenlijk was hij dit keer niet te laat, de buschauffeur had niet goed gekeken op zijn rooster en was vijf minuten eerder vertrokken. Nu ga je je afvragen hoe ik dit allemaal weet, maar geloof me nou maar, zo is het echt gegaan… Gelukkig kon hij heel hard lopen en haalde de bus maar net. Hij stapte in en ging zitten vol trots… Alles leek erop dat hij nu wel op tijd zou komen. De bus reed gewoon verder en de man moest op een gegeven moment uitstappen. Om er zeker van te zijn dat hij op tijd was, sprong die heel snel van de bus af. Dat moet je natuurlijk nooit doen, weet ik uit ervaring… Hij ging heel hard op zijn bek en stootte met zijn hoofd tegen de stoep. Onze goede vriend was meteen dood! Wat kan het leven toch hard zijn, mensen! Probeert hij een keer op tijd te komen, gaat alsnog alles fout.. en goed fout!!! Hij was nou doodgegaan… De hele stad in rep en roer natuurlijk, en de voorbereidingen voor zijn begrafenis waren in volle gang.
Bijna alle inwoners van het kleine stadje waren al vroeg aanwezig in de kerk, die te klein bleek te zijn. Sommigen waren daar omdat ze begaan waren met de familie van de overledene, maar de meeste waren daar uit pure nieuwsgierigheid. Iedereen wilde dit meemaken, hij was echt wereldberoemd in het stadje. Zijn lijk werd uiteraard vervoerd in een lijkwagen. De wagen vertrok vroeg vanuit het ziekenhuis, waar het dode lichaam langer was gebleven voor onderzoek en om wat organen eruit te halen voor eventuele transplantaties. Maar de bestuurder verreed zich en ze kwamen in een file terecht, net buiten de stad. Er was een groot ongeluk gebeurd op de snelweg. Het duurde uren voordat het lijk in de kerk was. De begrafenis begon drie uur later dan gepland en toen was de helft van de mensen al weg… Zo eindigde het leven van een bijzondere man. Dit was het verhaal van de man die altijd te laat was… De man die zelfs op zijn eigen begrafenis te laat kwam...

Hallo? (Nederlands)

13 November 2006
Soundtrack: Sully Sefil - J'voulais + Immortal Technique - You Never Know

Hallo?... Hallo???.... Hoi.. Met mij... Nee!! Niet ophangen.. Ik moet je wat vertellen.. Luister nou... Ja, dat snap ik ja.. Maar toch moet je dit even horen.. Ik weet dat het niet goed van me was om zomaar weg te gaan, zomaar te verdwijnen.. Ik had daar wel goede redenen voor... Als je me even laat uitleggen... Toen ik jou leerde kennen, dacht ik dat je weer de zoveelste kerel was die mij alleen maar wilde gebruiken. Ik vertrouwde je niet, ik wilde helemaal niets van je weten. Dat kwam allemaal door de reputatie die jij en je vrienden daar in de wijk hadden. Zoveel meisjes gehad enzo… Ik was bang voor je…Bang dat je me ging kwetsen zoals ik eerder gekwetst werd. Je bleef maar aandringen en ik probeerde je maar op een afstand te houden. Ik deed alsof ik sterk was. Ik wilde je niet bij me in de buurt hebben, ik probeerde je te vermijden. Dat lukte me niet, je bleef me maar verbazen. Ik viel voor je. Ik heb een tijdje rondgelopen met een grijns op mijn gezicht, helemaal door jou. Ik dacht de hele tijd aan je, mijn vriendinnen vonden me raar, ze herkenden me niet. Waarom ik je bel? Wacht nou even, laat me uitpraten.. Jawel, je moet het horen.. Ik wil dat je het begrijpt… Ja, dat snap ik… Maar… Nee, dat is niet waar… Ik hou nog steeds van je. Echt waar!! Ja, ik wil je wel uitleggen waarom ik weg ben gegaan. Geef me even die kans, dat is alles wat ik van je vraag. Tsja, pijn.. het doet mij ook pijn. Meer dan je je kunt voorstellen. Je zei altijd dat je door mij was veranderd, ik ben ook veranderd door jou. Je zei altijd dat ik de eerste was van wie je echt gehouden hebt, maar dat geldt ook voor mij. Toen ik jou eenmaal echt leerde kennen, was ik helemaal verkocht. We hadden het leuk samen. Iedereen had het over ons.. We waren net filmsterren. Ons geluk kon niet op. Weet je het nog? We hadden het al over trouwen en kinderen krijgen. Toen moest je een paar weken weg en toen werd alles anders. Mijn vriendinnen vertrouwden je niet, ze zeiden steeds dat ik iemand anders moest zoeken, dat jij niet goed voor me was. Maar ik luisterde niet. Wat jij en ik samen hadden kon niemand begrijpen, en dat vond ik niet belangrijk.. Het werd steeds sterker en sterker.. En toen kwamen ook de problemen. Je wilde intiemer worden, je wilde dat we het bed in doken… Ik wilde het ook heel graag, geloof me, maar ik verzon elke keer een ander smoesje.. Je bleef altijd netjes en rustig en zei steeds dat je het begreep… Dat deed me pijn. Ik wilde je de waarheid vertellen, maar durfde niet. Ik had niet gedacht dat het zover zou komen. Ik meende in het begin dat ik je weg kon houden. Maar de liefde was sterker en ik vond het steeds moeilijker om die stomme smoesjes te verzinnen. Ik heb nachten wakker gelegen. Hoe kon ik het je nou het beste vertellen? Mijn moeder werd een paar keer wakker omdat ze me hoorde huilen. Dankzij haar kon ik die dagen nog de motivatie vinden om te gaan werken en naar school te gaan. Angst. Dat is wat ik voelde. Ik wilde je niet verliezen. Maar ik was laf, ik durfde je de waarheid niet te vertellen. En toen ging ik naar mijn vriendinnen luisteren, ik probeerde mezelf gek te maken dat jij niet de man voor me was. En dan elke keer dat ik bij je was, vergat ik dat allemaal. Ik voelde me veilig bij jou en duwde alle andere dingen weg. Maar telkens probeerde je verder te gaan en ik kon niet. Ik kon je toen de waarheid niet vertellen en besloot maar weg te gaan… Om jou te beschermen… Ik wil dat je weet dat ik het voor jou heb gedaan… Ik heb ons allebei pijn gedaan omdat ik op deze manier niet verder kon, dit kon ik je niet aandoen… Nu is het alweer een tijdje geleden dat we ons gezien hebben. Ik heb mijn leven weer op rolletjes… Ik heb geen vriend, ik heb geen man.. Elke keer dat ik de moed vond om met iemand uit te gaan, had ik het meteen gezien, het werkte niet, omdat ze gewoon niet aan jou konden tippen. Ik heb je gemist, ik mis je nog steeds. Ik hoop dat je nu een mooi leven hebt, ik denk elke dag aan je… Ik zeg het nog een keer, ik heb het voor jou gedaan… Ik denk dat de tijd nu rijp is, ik kan het je nu wel vertellen… Ik ben nu ver weg van je en de tijd zal alle wonden helen… Ik moest weg.. Ik moest gewoon weg… Ik wilde niet dat je ziek werd… Ik ben seropositief... Ik wist het al een tijdje… Hallo? Ben je er nog?

“tut-tut-tut-tut-tut-tut-tut-tut”